Rozdział 19 - "Misja - Zeswatać Peddie " part 4/6 - Czary .

Rozdział dedykuje Gadule :*


*Patricia*
Kiedy Amelia powiedziała że mamy wystąpić w występnie myślałam że się przesłyszałam .
- EE .... - Eddie wyraźnie miał plan bo uśmiechnął się tylko chytrze i kontynuował - Z całym szacunkiem , ale niestety musimy z Patricią odmówić .
Okey ... zaczynałam się niepokoić ... . Kiedy Eddie zaczyna robić się uprzejmy , z nieba mogą spaść równie dobrze tysiące meteorytów .... .
- Ach , tak ?
- Oczywiście . Oddaliśmy się pracą społeczną na najbliższe tygodnie ... Prawda Patricio ?
- Oczywiście , oczywi.... - zaraz CO ? Tego to mu nie daruje !
-W takim razie skontaktuje się z nimi i zmienimy termin waszej  pracy społecznościowej - widocznie sprawiało jej radość utrudnianie nam życia.... .
-NIE - Powiedzieliśmy jednocześnie
- Sami to załatwimy ... - móz entuzjazm wyraźnie uległ załamaniu ...
- Świetnie ! Tak więc widzimy jutro na spotkaniu organizacyjnym , punkt 16.00 .
Patricia popatrzyła na mnie tylko złowrogim wzrokiem po czym odwróciła się na pięcie i poszła w stronę wyjścia .
- Yacker ! - musiałem za nią pobiec , bo pędziła jak strzała
- Nie mów tak do mnie ! - jeszcze bardziej przyspieszyła kroku .
- Oj noi o co się tak wpieniasz ?

- Ooo no faktycznie ! O co to ja ... - nagle stanęła a ja nie wyhamowałem i wpadłem prosto na nią  . Obydwoje leżeliśmy teraz na zimnej ziemie . Nie moge zaprzeczyć , podobało mi się to .
- Złaź ze mnie słoniu ! - oj Pati się wkurzyła . Ja tylko uśmiechnąłem się i wstałem z niej .
Ona posłała mi tylko zamrażające spojrzenie , po czym już wiedziałem co sie szykuje ... .
Momentalnie zacząłem uciekać w stronę Anubisa .
Patricia oczywiście , popędziła za mną , co jak co , ale to jej bieganie w koturnach , na zapadającym się od deszczu ziemi , podziwiam .Zacząłem się drżeć .
- Pomocy !!! Duchy pomóżcie wściekła , wariatka mnie goni !
- Stul twarz , leszczu !
Biegaliśmy tak chwile , i mógłbym przysięgnąć , że w tym czasie dobieglibyśmy do Anubisa . Zatrzymałem się gwałtownie , ale kilka metrów dalej zobaczyłem Patricie , która zrobiła zupełnie to samo . Patrzyła tymi swoimi rozkojarzonymi , brązowymi oczami na wszystkie strony świata . Później zaczęła do mnie podchodzić ... Wow , nagle zrobiła się taka ... wrażliwa ?
- Eddie ? Proszę , powiedz , że wiesz gdzie jesteśmy ...
- No jasne , że wiem.
- Naprawdę ?! - zaczęła się na prawdę cieszyć .
- Nie , no coś ty nie wiem . Ale poprosiłaś  , żebym tak powiedział .
- Ale to wcale nie o  .... ech zresztą nie ważne ... mamy inny problem - zaczęła
- noc- dokończyłem , i miałem racje , ponieważ zbliżała już noc .
W tym momencie zobaczyłem jak wyglądamy , buty ubrudzone błotem , włosy latające we wszystkie strony... .
Patricie wyraźnie coś niepokoiło .
- Gaduło , wszystko OK .
- Nnnie do końca ... - zaczeła po czym kazała rozejrzeć się dookoła .
- No ... nic ciekawego .. polana .
Pokręciła głową .
- Miller , my nie zesteśmy na polanie .
- No jak nie ...
- My jesteśmy w lesie .
Wtedy zacząłem się śmiać , ale szybko przestałem . Jeśli bylibyśmy na polanie , a przynajmniej na zwyczajnej polanie moje echo , odbijało by się , a ja nic nie słyszałem...
- Patricia , wiesz coś tu jest nie tak ...
- No mówię ci , jesteśmy w lesie ...
- Ale jak i gdz... - urwałem kiedy naokoło mnie zaczęły nagle wyrastać drzewa .
- Patricia ! To chyba sen ... albo ja jestem głupi , albo dostałem jednak po głowie od ciebie , albo to są jakieś czary .
- Miej nadzieje , że to pierwsze i ... WIEJJJJ - w jednej chwili poczułej jej skostniętą dłoń na moim ramieniu . Patricia mnie urtowała . Tuż za mną zawaliło się drzewo . Zaraz ... Patricia MNIE uratowała !
- Dzzięki ... - nie byłem w stanie normalnie funkcjonować - nie wiem jak , ale czy to możliwe , że jesteśmy w jakimś ... filmie ? Może za chwile reżyser krzyknie - iiii cięcie ! I wszystko będzie OK ?
- Eddie , obawiam się , że nie .Chodź musimy się rozejrzeć .
Szkliśmy chwile kiedy usłyszałem kiche zgrzytanie zębów ... No tak , było dosyć chłodno , w końcu mamy jesień , niedługo zima ... , a Pat szła jedynie w cienkiej bluzce .
- Załóż - podałem jej moją skurzaną kurtkę ... komu innemu nigdy bym jej nie dał.
- Nie , napawde , nie jest mi zimno .
- No nie mów , przecież słyszałem jak szczękasz zębami .
Wzięła kurtkę i chyba próbowała się uśmiechnąć , ale wyszedł jej zamiast tego raczej grymas .
W tym momencie znowu dostałem napadu bibantycznego bólu , aż syknąłem . Usłyszałem to samo u Patrici .
-Znamię ? - zapytałem
Kiwnęła tylko głową .
Staraliśmy się iść , jednak ból był nie do zniesienia .
Zaproponowałem , abyśmy usiedli pod drzewem i chwile odpoczeli .
W tym momencie , poczuliśmy jak przenika nas lodowaty wiatr .
Słyszałem czyjeś szepty ...
I chwile po tym zobaczyłem ... ducha ?!? Była to kobieta , miała ciemne , krucze włosy , i bardzo wyblakłe usta , wręcz tracące barwę . Ubrana była ( jeśli można tak powiedzieć o zjawach ) w długą czarną szatę i miała bose stopy , lekko unoszące się nad ziemią .
- A kogo my tu mamy - zaczęła chłodno i oschle - Przywiało nam tutaj Osyriona i .... - urwała nagle i zrobiła wielkie oczy - Bastet !
- Kim ty jesteś ! - Postanowiłem się odezwać .
- Musicie się pospieszyć ! Szukajcie ! Szukajcie kolejnych wskazówek , jeśli nie .... - w tym momencie mnie i Patricie zaczęły koszmarnie boleć znamienia , zjawa zniknęła , a my nagle w magiczny sposób znaleźliśmy się pod domem Anubisa ....

Hej ! Jak wam się podoba ! 
Kolejny już niedługo , w każdym razie jak będzie 6 komków ;) 
Dziękuje mojej kochanej Gadule , która zawsze potrafi mnie rozbawić :* 
Dziękuje również mojej nowej czytelniczce :* 
Pozdrawiam , i mam nadziej , że was zaciekawiłam :D 
~Pola~